Ik moet eerlijk zijn: dit artikel schrijven kost me moed. Het voelt alsof ik een stukje van mijn ziel op papier zet, een bekentenis die ergens diep in me al lang sluimerde. Want ja, ook ik ben ooit gaan “settelen”. Ik stapte in een relatie niet omdat mijn hart sprak, maar omdat mijn angst voor afwijzing harder riep dan mijn verlangen naar echte liefde.

Ze noemen het tegenwoordig “Shrekking” — bewust (of onbewust) een relatie aangaan met iemand die minder aantrekkelijk wordt geacht. Niet omdat die persoon slecht is of niet lief, maar omdat je diep vanbinnen denkt: “Misschien moet ik mijn verwachtingen wat lager zetten. Misschien moet ik genoegen nemen met dit, want wie weet komt er niets beters meer.”

Het voelt hard om dit neer te schrijven, maar ik herken mezelf er pijnlijk in.

Waarom doen we dit eigenlijk?

Toen ik later in gesprek ging met mijn coach, legde hij me iets uit wat me bijbleef: “Shrekking komt voort uit onzekerheid. Je gelooft niet dat je het waard bent om écht gekozen te worden, dus kies je iemand waarvan je denkt dat hij je wél zal nemen, gewoon omdat hij minder kritisch zal zijn.”

Het raakte me recht in mijn kern. Ik had inderdaad gedacht dat ik de ‘veilige’ keuze maakte. Geen risico op afwijzing, geen eindeloze competitie met anderen, geen angst om “niet genoeg” te zijn. Maar wat ik ervoor in de plaats kreeg, was een subtiele, onderhuidse leegte. Want als je diep vanbinnen weet dat je niet 100% voor iemand gaat — en omgekeerd — dan voel je dat elke dag.

Het gevaar van settelen

Wat veel mensen onderschatten, is dat dit patroon emotionele schade kan veroorzaken. Niet alleen bij jezelf, maar ook bij je partner.

Want laten we eerlijk zijn: niemand verdient het om “gekozen te worden” uit angst of gemak. En jijzelf verdient niet minder dan een relatie die jou optilt, die jou laat groeien, die jou laat stralen. Settelen houdt je gevangen in middelmatigheid, terwijl je diep vanbinnen verlangt naar vuur, passie en verbondenheid.

Wat ik leerde van mijn coach

Mijn coach stelde me een confronterende vraag: “Wat denk je dat er zou gebeuren als je het risico durft te nemen op afwijzing, en écht gaat voor iemand die je raakt — vanbinnen én vanbuiten?”

Die vraag zette mijn wereld op z’n kop. Want ineens zag ik hoe vaak ik mezelf had kleiner gemaakt. Hoe ik genoegen had genomen met minder, uit angst dat ik anders alleen zou eindigen.

Zijn advies was helder:

Werk eerst aan je eigenwaarde. Alleen als jij gelooft dat je liefde waard bent, durf je ook voor de liefde te gaan die je écht wilt.

Stel jezelf open. Afwijzing is pijnlijk, maar veel minder pijnlijk dan een leven lang naast iemand die je niet ten volle bemint.

Kijk voorbij uiterlijk. Het gaat niet om “knapper” of “minder knap”. Het gaat om energie, waarden, hoe iemand jou laat voelen. Maar — en dat is cruciaal — het moet wél vonken.

Mijn boodschap voor jou

Ik schrijf dit niet om te oordelen, maar om te delen. Misschien herken je jezelf in mijn verhaal. Misschien ben jij nu in een relatie waar je diep vanbinnen voelt dat je gesetteld hebt, uit angst of onzekerheid.

Weet dan dit: je hebt altijd de keuze om terug te keren naar jezelf, om je eigenwaarde te versterken en opnieuw te leren kiezen vanuit liefde in plaats van angst.

En ja, dat vraagt moed. Maar het is die moed die je uiteindelijk vrijmaakt.

Veel liefs,

Lieske

Durf je het risico op afwijzing te nemen

en wil je er écht voor gaan ; voor iemand die je raakt — vanbinnen én vanbuiten?”